اکثر زنان میدانند که خطرات تولید مثل برای خود و نوزادانشان با افزایش سن افزایش مییابد، اما تعداد اندکی از مردان هستند که متوجه میشوند که افزایش سن نیز ممکن است خطراتی را برای تولید مثل ایجاد کند.
اکثر مردم در سن بالا پدر و مادر میشوند که این روند میتواند پیامدهای ناخوشایندی را به همراه داشته باشد.
سن فرزند دار شدن زوجها به طور پیوسته طی چهار دهه گذشته افزایش یافته است، زیرا زوجها منتظر اتمام تحصیلات خود شده و تا پایان فارغ التحصیلی خود این امر را به تأخیر میاندازند.
Hilary Brown پژوهشگر بهداشت عمومی باروری در دانشگاه تورنتو میگوید:
”برای سالها فرض بر این بود که سن حاملگی فقط برای زنان مهم است اما حال بر این باور رسیدهایم که این سن همانقدر هم برای پدران اهمیت دارد و نقشی حیاتی در سلامت فرزند به شمار میرود.“
مطالعه اخیری در آمریکا بر روی بیش از ۴۰ میلیون کودک تازه متولد شده انجام شده که نشان میدهد اثرات زیانباری از افزایش سن پدر به نوزادان منتقل میشود. این اختلالات عبارتند از وزن کم نوزاد هنگام تولد، خطر ابتلا به تشنج و همچنین احتمال ابتلا به دیابت بارداری در مادر را اشاره کرد.
این مطالعه که در مجله BMJ منتشر شده توسط دکتر مایکل آیزنبرگ، رهبری میشود. او یک متخصص اورولوژی و سرپرست پزشکی و جراحی تولید مثل مردان در دانشکده پزشکی دانشگاه استنفورد است. حاصل تحقیقات او و همکارانش نشان میدهد که
بیش از ۱۲ درصد از تولدهای زودهنگام و وزن کم نوزادان مربوط به پدران مسنتر از ۴۵ سال بیشتر بوده است. در چنین شرایطی مادران هم ۲۸ درصد بیشتر در خطر ابتلا به دیابت بارداری هستند.
با افزایش سن مردان، احتمال اینکه نوزاد آنها نیاز به کمک تنفسی داشته باشد و یا نیاز به بستری شدن در بخش مراقبتهای ویژه نوزدان داشته باشد، بیشتر میشود. خطرهای مرتبط با مردان مسنتر فراتر از چیزی است که در زمان تولد دیده میشود. همچنین افزایش سن پدر با افزایش خطر ابتدای نوزاد متولد شده با بیماریهای مادرزادی نظیر کوتولگی یا توسعه اختلالات روانی مانند اسکیزوفرنی و اختلال دوقطبی و اختلالاتی نظیر اوتیسم ارتباط دارد. به عنوان مثال، یک مطالعه که روی حدود ۴۰۰ هزار مرد و زن متولد شده در اسرائیل انجام شد، نشان داد که در میان مردان بالاتر از ۴۰ سال، خطر داشتن کودک مبتلا به اوتیسم تقریبا ۶ برابر بیشتر میشود. مطالعات دیگر نشان دادهاند که خطر لوکمی کودکی، سرطانهای سینه و پروستات بین نوزدان مردان مسنتر افزایش مییابد.
هم اکنون توجه زیادی به خطرات موجود در زنانی که بارداری را به تأخیر میاندازند (مثلا بعد از سن ۳۵ سال)، معطوف شده است اما درمورد باروری و اثرات سلامتی بالقوه روی بارداری یا کودکان پدران مسنتر توجهی نشده است. آیزنبرگ و کاندوالا در مقاله خود نوشتند:
معمولا مادران مسن از نظر خطرات مرتبط با یک بارداری سالم به دقت تحت نظارت قرار میگیرند در حالی که نقش پدران در تولد اغلب نادیده گرفته شده یا فراموش میشود.
خطرات پدر شدن در ۷۰-۵۰ سالگی خیلی بزرگ نیست اما مطالعات اخیر نشان دادهاند که گاهی پیامدهای شخصی و پیامدهای بلند مدت اجتماعی نیز وجود دارد. دکتر آیزنبرگ گفت:
”چالشهایی که با آغاز بارداری بروز میکنند، اغلب وقتی پدران مسن هستند، طولانیتر میشوند. آنالیز اسپرم میتواند تا حدودی ویژگیهای اسپرم را مشخص کند.
تونایی پدر شدن با افزایش سن پدر کاهش مییابد. با افزایش سن کیفیت اسپرم کاهش مییابد، از حجم و تحرک اسپرم کاسته میشود و شکل آن دچار تغییر میشود. این تغییرات توانایی اسپرم برای بارور کردن تخمک را کاهش میدهد.“
دلایلی وجود دارد که نشان میدهد مردان مسنتر ممکن است خطرات سلامتی را بر نوزدان متولد نشده خود تحمیل کنند. برخلاف زنان که تمام تخمکهای آنها قبل از تولد تشکیل میشوند، مردان پس از بلوغ نیز میتوانند بهطور مداوم اسپرمهای جدید تولید کنند. جهشهای ژنتیکی میتوانند اتفاق افتند و در DNA سلولهای تولیدکننده اسپرم تجمع پیدا کنند و مواجههای محیطی نیز میتواند موجب تغییر ژنها در خود اسپرمها شود. دکتر آیزنبرگ و همکارانش میگویند برخی از این تغییرات میتوانند فاکتورهای رشد را هم در جفت و هم در جنین تحت تاثیر قرار دهند. دکتر بروان گفت:
”باید آگاهی بیشتری درمورد مسئولیت مرد در سلامتی تولیدمثلی بوجود آید. این مسئولیت در یک مرد با سلامت قبل از دوره باروری آغاز میشود. عواملی نظیر چاقی، بیماریهای مزمن و رفتارهایی مانند سیگار کشیدن و مصرف الکل میتواند روی سلامت بارداری تأثیرگذار باشند. باتوجه به اینکه نزدیک نیمی از بارداریها برنامهریزی نشدهاند، مردان نمیتوانند به طور خاص برای فرزندآوری آماده و سالم شوند. درحالیکه این امر به نظر منطقی است که فرزندآوری را برای رسیدن به اهداف تحصیلی و شغلی به تأخیر انداخت ولی در عین حال، باید خطرات و مزایای داشتن فرزند در زمان حال و آینده را مورد سنجش قرار داد و در این میان سن مرد نیز عاملی است که باید به آن توجه شود.“
براون در یک سر مقاله همراه با ارائه گزارشی از ۴۰/۵ میلیون تولد بر این نکته تاکید کرده است که باید در زندگی تولید مثلی به موضوع سن هر دو والد و تغییر در کیفیت اسپرمها توجه کرد. او پیشنهاد میکند که پزشکان باید در زمینه سن مناسب باروری و انتخاب سبک زندگی سالم علاوه بر زنان با مردان نیز گفتوگو کنند.
البته مطمئنا مزایایی نیز برای فرزندآوری در سنین بالاتر وجود دارد. در این زمان والدین از لحاظ فکری به بلوغ میرسند و نیز وضعیت مالی بهتری دارند. همچنین والدین مسنتر ممکن است صبوری بیشتری داشته باشند و زمان بیشتری را صرف پرورش فرزند خود کنند.
نظر شما در این مورد چیست؟ آیا با شرایط فعلی بچهدار شدن کاری منطقی است؟